Eigen welzijn eerst

Nederland heeft lang een zelfbeeld van openheid en tolerantie gehad. Dat beeld kwam voort uit het naoorlogse optimisme van de middenklasse, die geloofde in kansengelijkheid, ongeacht afkomst of achternaam, en het belang van goede publieke voorzieningen. Zo zou elke nieuwe generatie het beter krijgen dan de vorige.
Het geloof in vooruitgang is de afgelopen jaren afgebrokkeld en heeft onder invloed van de politiek plaatsgemaakt voor een sterke hang naar zelfbehoud, met extreme sentimenten tot gevolg. In Eigen welzijn eerst laat Roxane van Iperen op prikkelende wijze zien hoe dit heeft kunnen gebeuren, en spreekt ze de hoop uit dat de middenklasse opnieuw de vooruitgangsgedachte omarmt.

Rond het verschijnen van Eigen welzijn eerst op 10 mei gaf Roxane interviews aan De Telegraaf en Het Financieele Dagblad en sprak ze met Leon Verdonschot voor Linda: lees het hier. Ook schoof ze aan bij de Zelfspodcast en de talkshow Khalid & Sophie. Het essay werd gepresenteerd in De Rode Hoed en stond vier maanden in de Bestseller60, waar het de 2e plaats bereikte.

‘Een messcherp pamflet en een klassiek essay brengen het hedendaagse egoïsme in kaart… In Eigen welzijn eerst zet schrijfster Roxane van Iperen zeer effectief de kettingzaag in het gedrag van yogamoeders en andere spirituele kruidenheksen die Facebook en omstreken opstoken met deskundologische wijsheden over opvoeding of huidverzorging. Wat we denken te zien is een sociale media-gezondheidsbeweging, met mooie foto’s van moeders met kinderen aan de borst en tegeltjeswijsheden over nachtrust. Wat we moeten zien is ‘wellness-rechts’, een agressieve marketingmachine die extreem-rechts gedachtengoed normaliseert. Men schakelt in die contreien nu in één moeite van anti-vaccinatie naar pro-Poetin. Tussen ‘eigen lijf eerst’ en ‘eigen volk eerst’ zit weinig licht.’

**** Menno Hurenkamp, NRC Handelsblad

‘Dat is wat mij betreft het belangrijkste inzicht uit het boek: laat de vooroordelen los, en probeer je voor te stellen hoe het kómt dat een groep mensen bang is en zich zorgen maakt. Dat hoeft niet te betekenen dat je dan ook alles wat die groep zegt en doet goedpraat, maar het betekent wél dat je probeert te achterhalen wat er achter die uitspraken schuilgaat. Dan pas kun je de voedingsbodem voor die angst aanpakken.’ Dilara Bilgic, De Correspondent

Verscheen op 10 mei bij Uitgeverij Thomas Rap